Angstaanjagend mooie begraafplaatsen in Berlijn die uitnodigen tot nadenken

Er zijn veel begraafplaatsen in Berlijn! Geen wonder, gezien het grote aantal mensen dat hier woont en helaas ook sterft. Door de rustplaatsen lopen of erop rusten lijkt op veel plaatsen misschien een beetje macaber, maar het is heel normaal, vooral in Berlijn. Ze zijn perfect voor een rustig en contemplatief verblijf, ongestoord door het anders alomtegenwoordige lawaai van een metropool. Deze bijzondere begraafplaatsen zijn absoluut een bezoek waard!

Begraafplaats Dorotheenstädt

Een van de vele beroemde begraafplaatsen in de grote stad, zij het een van de kleinste in de hele stad. Het werd aangelegd in 1762 en in de loop der decennia uitgebreid. Vanwege de hoge … dichtheid van beroemdheden kun je hier veel indrukwekkende graven verwachten , vaak in de vorm van mausolea. Naast Bertold Brecht en zijn vrouw Helene Weigel zijn ook de filosoof Georg Wilhelm Friedrich Hegel en de beroemde architect Karl Friedrich Schinkel hier begraven. De grafkapel, waar een lichtinstallatie van de Amerikaanse kunstenaar James Turrell staat, is ook fascinerend. Het verlicht de kapel en de omliggende begraafplaats in zwak neonlicht en creëert zo een heel bijzondere sfeer. Bezoeken aan de kapel worden aangeboden bij zonsondergang, waar je je kunt vergapen aan het vervagende daglicht in combinatie met de kunstmatige verlichting binnen! Tickets zijn hier verkrijgbaar.

Begraafplaatsen in Berlijn: Pappelallee

In het centrum van Prenzlauer Berg ligt een nogal verborgen begraafparkje met een bijzondere flair. De smalle groene strook loopt tussen twee huizen door en verbindt twee straten. De afslag naar de Lychener Straße is echter meestal afgesloten om doorgaand verkeer te voorkomen. Hier kun je … niet veel en daarin ligt de magie. Naast bomen, weiden en een paar grafstenen is het een heerlijke plek om te ontspannen.

Begraafplaatsen voor Hallesches Tor

In het begin van de 18e eeuw werden zes begraafplaatsen aangelegd direct voor de voormalige poorten van Oud-Berlijn, één voor elke parochie in de omgeving. Door hun hoge leeftijd verkeren de begraafplaatsen in een enorm romantische staat. Graven zijn overwoekerd met zware mosdeken, edele stenen platen zijn bedekt met mos en korstmos. De tand des tijds heeft hier zijn sporen achtergelaten en de begraafplaats zelf is een memento mori. Hier ligt onder andere de beroemde componist Felix Mendelssohn Bartholdy begraven.

Invalidenbegraafplaats

De begraafplaats Invalidenfriedhof in de buurt van het hoofdstation is majestueuzer en in ieder geval visueel luider. Met een oppervlakte van 2,5 hectare is het niet alleen een van de grootste, maar ook een van de oudste en meest historische begraafplaatsen van de stad. Naast de graven van prominente officieren en hoge ambtenaren vond hier ook een deel van de Duitse geschiedenis plaats. Een deel van de Berlijnse Muur liep dwars over het terrein van de begraafplaats en verdeelde Berlijners helaas zelfs in de dood.

Joodse begraafplaats aan de Schönhauser Allee

Omgeven door een onopvallende maar mooie muur van rode baksteen en onopvallende woongebouwen, ligt onze volgende rustplaats bijna verborgen in het Berlijnse stadslandschap. Het naburige pad, bekend als de Judengang, is ook verborgen en is het onderwerp van verschillende mythen. Enerzijds wordt aangenomen dat het pad is aangelegd voor begrafenisrituelen. Aan de andere kant blijft het gerucht bestaan dat het alleen werd aangelegd omdat keizer Friedrich Wilhelm III geen begrafenissen wilde bijwonen op weg naar Pankow. Tegenwoordig is de gang niet meer toegankelijk, wat de mythische status natuurlijk alleen maar aanwakkert.

De begraafplaats zelf is de laatste rustplaats van veel Joodse persoonlijkheden, zoals de zakenman en mecenas James Simon, naar wie een huis op het Museumeiland is vernoemd. Een gedenkteken op de begraafplaats herdenkt de slachtoffers van de nazi-misdaden.

Grunewald-Forst begraafplaats

Verborgen in de diepte van het Grunewald ligt een nogal kleine en uitgesproken idyllische begraafplaats die eind 19e eeuw werd aangelegd. In de volksmond werd het ook wel het zelfmoordkerkhof of het kerkhof van de naamlozen genoemd. Deze onheilspellende namen zijn te danken aan het feit dat hier een groot aantal lijken uit het naburige Havel werd begraven. In die tijd mochten “doodzondaars” niet begraven worden op christelijke begraafplaatsen en daarom werd hier een onafhankelijke rustplaats gecreëerd. Tot op de dag van vandaag getuigen zeer eenvoudige grafstenen, stèles en een paar kruisen hiervan.