De stad die nooit slaapt. De stad die wereldwijd bekend staat om zijn muziek en zijn clubs. Het Mekka voor iedereen die verslaafd is aan diepe, donkere beats. Berlijn domineert het nachtleven als geen andere metropool. Mensen reizen van over de hele wereld om deel uit te maken van deze unieke ervaring. Namen als Berghain en KitKat zijn al lang internationaal bekend – en de toegang is zeer begeerd, want er gebeurt veel achter hun deuren. Maar niet alleen daar: Berlijn heeft nog veel meer topclubs te bieden – waaronder clubs die niet toevallig het woord “wild” in hun naam hebben. Wilde Renate in Berlijn is een van de populairste en drukst bezochte technoclubs van de stad. De club overleefde een brand in juni en opende haar deuren weer voor haar fans met een indrukwekkende snelheid. Maar de Renate is veel meer dan alleen een club: iedereen die hier binnenkomt laat de diepe beats op zich inwerken en verliest zichzelf in een chaotisch, speels labyrint dat je niet snel zult vergeten.
In de meest bizarre club van de stad
Van buiten ziet Wilde Renate eruit als een onopvallend Berlijns flatgebouw – grijze gevel, smalle ramen, niets dat de chaos erachter verraadt. Maar zodra je door de deuren stapt, kom je terecht in een labyrint van kamers, gangen en verdiepingen. Deze ingewikkelde architectuur vormde de ideale setting voor een buitengewone kunsttentoonstelling. Achter een verborgen deur begon een surrealistische afdaling in zijn eigen diepten: de Peristal Singum – een inloopkunstinstallatie die binnen negen maanden onder moeilijke structurele omstandigheden en zonder financiering werd gemaakt door het kunstenaarscollectief Karmanoia(www.karmanoia.org) en in 2010 werd geopend. Tot 2014 was het toegankelijk in een apart deel van het Renate gebouw.
Het werk bestond uit een labyrint gemaakt van gerecyclede materialen. Vernoemd naar peristaltiek – de golvende beweging van het spijsverteringskanaal – leidde het bezoekers door een organisch systeem van buizen, gangen en kamers. Je moest kruipen, klimmen en je een weg voelen door duisternis, lichtflitsen en smalle doorgangen. Het pad was nooit van tevoren bepaald; elke stap vereiste vertrouwen in je eigen zintuigen. Uiteindelijk bevond je je verward en gedesoriënteerd in de bar, alsof het bouwwerk je had opgeslokt, verteerd en weer uitgespuugd.
Ook al bestaat dit kunstlabyrint in de Wilde Renate vandaag de dag niet meer, de bizarre structuur van het gebouw blijft hetzelfde. Elke kamer vertelt zijn eigen verhaal – soms in de vintage woonkamer met behang uit de jaren 70, soms als een donkere kelder met flikkerende stroboscooplichten, soms als een zolder vol wilde energie. Tussen kronkelende trappen, scheve muren en verborgen vloeren verlies je al snel de tijd uit het oog – totdat jij en de beat overblijven. Als een surrealistisch housefeest waarin je volledig wordt ondergedompeld, het leven buiten vergeet terwijl het feest binnen voortdurend verandert. Geen twee kamers zijn hetzelfde, geen twee nachten zijn hetzelfde.